کد مطلب:173474 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:137
قیام مدینه و واقعه حره
در تمام تواریخ معتبر اسلامی [1] آمده است كه وقتی دامنه ی ظلم و خیانت و فسق یزید به همه جا كشیده شد، مردم به پا خاستند.
در مدینه النبی صلی الله علیه و آله و سلم، هنوز تعداد زیادی از مهاجرین و انصار در قید حیات بودند و بیش تر به جنایات یزید و به ویژه كشتن امام حسین علیه السلام حساسیت نشان می دادند. بر همین اساس مردم سر به شورش برداشتند.
مردم، فرماندار یزید كه عثمان بن محمد بن ابی سفیان بود را، از شهر بیرون كرده و به رهبری تنی چند از بزرگان مهاجر و انصار و تابعین، حكومت خود مختار تشكیل دادند.
بارزترین چهره رهبری این حركت حق طلبانه، «عبدالله» فرزند «حنظله غسیل الملائكه» است.
وقتی این خبر به مركز رسید، یزید لشكری جرار، مشتمل بر حدود 5 هزار نفر برای سركوبی مردم مدینه فرستاد.
فرمانده این لشكر، یكی از خطرناك ترین و پست ترین یاران یزید به نام مسلم بن عقبه بود.
او و نیروهایش در بیابانی به نام «حره» اردو زدند و مردم مدینه به رهبری عبدالله بن حنظله و عبدالله بن مطیع، به دفاع پرداختند. ولی در مقابل یورش مغول وار لشكر یزید، شكست خوردند.
طبق آن چه در تاریخ نقل شده است، این لشكر با اسب و سلاح و كفش، وارد حرم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شده و مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را آلوده كردند و بیش از هزار نفر از صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را قتل عام نمودند، به طوری كه از «بدریون» كسی زنده نماند و تعداد زیادی از نوامیس مردم، مورد تجاوز قرار گرفتند.
این واقعه در سال 63 هجری به وقوع پیوست.
در مدینه النبی صلی الله علیه و آله و سلم، هنوز تعداد زیادی از مهاجرین و انصار در قید حیات بودند و بیش تر به جنایات یزید و به ویژه كشتن امام حسین علیه السلام حساسیت نشان می دادند. بر همین اساس مردم سر به شورش برداشتند.
مردم، فرماندار یزید كه عثمان بن محمد بن ابی سفیان بود را، از شهر بیرون كرده و به رهبری تنی چند از بزرگان مهاجر و انصار و تابعین، حكومت خود مختار تشكیل دادند.
بارزترین چهره رهبری این حركت حق طلبانه، «عبدالله» فرزند «حنظله غسیل الملائكه» است.
وقتی این خبر به مركز رسید، یزید لشكری جرار، مشتمل بر حدود 5 هزار نفر برای سركوبی مردم مدینه فرستاد.
فرمانده این لشكر، یكی از خطرناك ترین و پست ترین یاران یزید به نام مسلم بن عقبه بود.
او و نیروهایش در بیابانی به نام «حره» اردو زدند و مردم مدینه به رهبری عبدالله بن حنظله و عبدالله بن مطیع، به دفاع پرداختند. ولی در مقابل یورش مغول وار لشكر یزید، شكست خوردند.
طبق آن چه در تاریخ نقل شده است، این لشكر با اسب و سلاح و كفش، وارد حرم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شده و مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را آلوده كردند و بیش از هزار نفر از صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را قتل عام نمودند، به طوری كه از «بدریون» كسی زنده نماند و تعداد زیادی از نوامیس مردم، مورد تجاوز قرار گرفتند.
این واقعه در سال 63 هجری به وقوع پیوست.
[1] همانند تاريخ طبري، يعقوبي، ابن اثير و مسعودي و....